ชักบังสกุล

ก. เป็นสำนวนพูด  ที่พระเอามือจับผ้าอุทิศสำหรับผู้ตาย เปล่งวาจานึกในใจความไม่เที่ยงของชีวิตแล้วหยิบผ้านั้นเป็นของตน ; ปลงกรรมฐานหยิบผ้าบังสกุลมาชักใบให้เรือเสีย                      

v. hold the rove dedicated to the dead, uttering or considering impermanence and unstability of  life,  and take it by a monk as his own property ; rag robe